- yönlük
- yönlük hal qram. – ismin kimə? nəyə? və haraya? suallarına cavab verən halı.
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.
yönlük
Look at other dictionaries:
alt — is. 1. Bir şeyin aşağı hissəsi, üstünün əks tərəfi, səth üzərinə qoyulan tərəfi. Qənddanın altı. Dibçəyin altı. Qutunun altı. Çəlləyin altı qopdu. // Örtülü bir şeyin üst tərəfinin əksi, aşağısındakı yer. Damın altı. Talvarın altı. Ağacın altında … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
boyun — is. 1. Başın bədənlə birləşən hissəsi. Yoğun boyun. Əyri boyun. Uzun boyun. Boynundan yapışmaq. 2. Paltarın, boğazı dövrələyən hissəsi. Paltonun boynu. Dik boyun. Köynəyin boynu dardır. 3. Arabaya və kotana qoşulan cüt heyvan (öküz, ya kəl).… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
dair — qoş. <ər.> Haqqında, barəsində, xüsusunda, aid, əlaqədar (adətən yönlük halda olan isimdən sonra gəlir). Avropa üləmalarının övrət məsələsinə dair yazılarını oxuyanda görürsən ki, bu zalımlar dünyanın hər bir guşəsindən xəbər verirlər. C. M … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
görə — əd. 1. Yönlük hal şəkilçisi tələb edərək: a) səbəb bildirir. Yıxıldığına görə ayağı sındı. – Elə bax bu rəssamlığıma görə də məni lap gözdən salıblar. S. Vəliyev; b) əsas, isnad bildirir. Kişi yer üzündə od qoruyandır; Kişi ona görə kişi adlanır … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
içəri — 1. zərf Daxilə, daxildə. İçəri itələmək. İçəri gəl. İçəri buraxmaq. – Şah rüsxət verdi, münəccimbaşı çıxmamış Xacə Mübarək içəri girib ərz elədi. . M. F. A.. <Sara xanım:> . . Gəlib çıxaram, tıqqıldadaram qapını, açarlar, girərəm içəri. .… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
meydan — is. <fars.> 1. Şəhər və ya kənd, qəsəbə və s. içərisində tikilisiz açıq və geniş düz yer, sahə. Bakıda Azneft meydanı. – Yavaş yavaş gəlib bir böyük meydana yetişdik. Ə. H.. Çatıb kəndin meydanına düşdük atlardan; Kənd axışdı yanımıza… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
ta — əd. 1. Bir şeyin başlandığı nöqtəni bildirir; lap (ondan sonrakı isim çıxışlıq halda olur). . . Dənizin ta göbəyindən qopub gələn dalğalar . . gəmini bir top kimi atıb tuturdu. A. Ş.. <Tahir> bəlkə də sərnişinlərin hamısından əvvəl… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
əvəz — is. <ər.> 1. Qarşılıq, bir şeyin (adamın) yerini tuta bilən şey (adam). Bu şeyin əvəzi yoxdur. Onun əvəzini tapmaq çətindir. Əvəz etmək (eləmək) – 1) yerini tuta bilmək. Belə bir zamanda Müqim bəy hansı bir hünərlə zabitəli xanımı əvəz edə… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
